Twee biertjes aan de lippen.
“Fijn dat je snel kon komen”
Ik knik, en kijk hem met een glimlach aan.
We waren vroeg klaar met de opnamen vandaag, ik mocht meteen weg van de crew.
Hij gebaart druk terwijl hij praat, doet een DVD in de portable speler.
Wat vind je hiervan, ik heb dit van het hoofdkantoor ontvangen?
Het is voor veel geld geproduceerd.
We kijken zwijgend naar de videopresentatie.
Tijdens de eindtune bestudeert hij mijn reactie, “nou?”
“Tja, wat wil je horen, … erg Amerikaans hé”?
Dan barst hij los: “veel te druk beeld, afgeleid, slecht verhaal, geen focus, obligaat, kan het niet volgen, lullig opgenomen, die man kan ook niet presenteren, geluid is niet goed, wat moet ik met dit soort muziek”.
“Het onderwerp is wel belangrijk?” vraag ik.
“Absoluut, het is bepalend voor onze organisatie, juist in deze tijd is het erg nodig dat het publiek de goede indruk krijgt.”
“En daar heb jij zelf ook een idee over”? Vraag ik.
“In ieder geval boeiend, overtuigend, wel ons eigen authentieke verhaal, juiste positionering, beetje brutaal, met een glimlacht, de directeur, hoge kwaliteit, de rolls royce onder de … interactief, de taal van deze tijd …”
“Een open dialoog met je publiek”?, suggereer ik.
Hij kijkt mij gelukkig aan, “fijn dat je er bent”
